امیری حسین نعم الامیر

افسوس که بجای افکارش زخم های تنش را نشانمان دادند و بزرگترین دردش را بی آبی نامیدند.در حالی که حسین دریای آب و تجلی نور خدا در روی زمین بود.

حسین یعنی تشنه ترین دریایی که ارادت دلهای زخمی را به ساحل عافیت می رساند.

در عجبم از مردمی که خود زیر شلاق ظلم و ستم زندگی میکنند بر حسینی گریه میکنند که آزاد زندگی کرد و زیر بار ظلم و ستم زمانه خویش نرفت.

این حسین کیست و چرا اینگونه فلسفه عاشورا رقم خورد ؟

حسین چه دید و چرا جان و مال و اهل بیت خویش را به مسلخ عشق فرستاد؟

این چگونه عشقی است که انسان را مست و از خود بی خود میکند؟

مولا علی علیه السلام چه دید این همه انبیا’ الهی چرا این همه صدمه و سختی کشیدند برای احقای دین خدا ؟

این چیزی نیست جز عشق به الله

 اوست که اگر تمام دریاها مرکب و ملاک و زمینی ها از وصفش بنویسند باز نقطه ای را ننوشته اند

خداوندکسی که از روز ازل بوده و تا ابد خواهد بود.

 حسین یعنی عزیزترین عنصر خلقت .

تکیه گاه اعتماد و دست گره گشای خداوند و تنها آنان که به درهای بسته رسیده اند، عظمت توسل به او را در می یابند.

بله حسین عاشق بود و در راه و اجرای فرامین خدا اگر هزاران بار زنده میشد باز جان و مال خویش را هدیه میکرد.

ما رهروان آن حضرتیم و باید راه حسین را سر لوحه خویش کنیم تا به ان چه جاودانه است و عشق خدایی است برسیم .

تا ان شود که میگویند حسین کشتی نجات است .

ای ابر شعله ور هستی
بارش رحمتی بر دلهای خسته ما
 

فرا رسیدن ایام محرم بر تمام شیعیانش تسلیت باد.
 
خانم دکتر مریم السادات   .